Ο νεαρός Βραζιλιάνος στράικερ αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη της Premier League με την φανέλα της Έβερτον όπου μετράει τρία γκολ σε ισάριθμες συμμετοχές, έχοντας εντυπωσιακό ντεμπούτο και με την Εθνική ομάδα της πατρίδας του.
Σε συνέντευξή του στην «As» δεν κρύφτηκε πίσω από τις λέξεις, αναφέρθηκε στις δυσκολίες και τα εμπόδια επισημαίνοντας ότι η δουλειά και η προπόνηση τον βοήθησαν να αναδειχθεί.
Μέσα σε δύο χρόνια πήγες από τη δεύτερη κατηγορία της Βραζιλίας σε ένα από τα ιστορικότερα κλαμπ στην Αγγλία.
«Και μιλάτε μόνο για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Όταν ήμουν νεότερος, τα πάντα έγιναν ακόμα πιο γρήγορα. Με τα τμήματα υποδομής είχα παίξει μόλις 11 ματς πριν πάω στην πρώτη ομάδα. Σκόραρα δύο φορές στα ισάριθμα πρώτα παιχνίδια μου ως επαγγελματίας και τα υπόλοιπα ήταν ιστορία. Αυτά είναι πράγματα που δεν είμαι σε θέση να τα εξηγήσω. Νομιζω είναι σκληρή δουλειά, επιμονή, πίστη και τεράστια ψυχική δύναμη για να ξεπερνώ τα εμπόδια».
Είναι αλήθεια ότι σκέφτηκες να παρατήσεις το ποδόσφαιρο όταν οι ομάδες σε απέρριπταν συνεχώς;
«Ναι. Δεν έχω αρκετά δάχτυλα στα χέρια μου για να μετρήσω τον αριθμό των ομάδων που με απέρριψαν. Ήμουν έτοιμος να παρατήσω το ποδόσφαιρο αλλά κράτησα ψηλά το κεφάλι μου και πήγα στο Μπέλο Οριζόντε έχοντας μόνο τα χρήματα για να κάνω το ταξίδι για την τελευταία δοκιμή με την Αμέρικα Μινέιρο. Εάν δεν τα κατάφερνα, δεν έφταναν τα χρήματα που είχα πάνω μου για να γυρίσω σπίτι, στο Εσπίριτου Σάντο, που απείχε 600 χιλιόμετρα. Τα είχα δώσει όλα εκείνο το πρωί και πέρασα. Εάν τα είχα παρατήσει μετά το πρώτο "όχι", δεν θα είχα φτάσει εδώ που είμαι σήμερα».
Ποιες οι αναμνήσεις σου από την παιδική ηλικία, όπου μεγάλωσες δύσκολα, με λίγα χρήματα;
«Έπρεπε να ζω στο σπίτι των θείων μου επειδή ήταν πιο κοντά στο μέρος που πήγαινα για προπόνηση και δεν είχα χρήματα για το λεωφορείο. Πουλούσα γλυκά και παγωτά στο δρόμο και δούλευα στους αγρούς για να βοηθήσω οικονομικά τους γονείς μου. Έπρεπε να το κάνω, γιατί ο καθένας έδινε τα πάντα για να μπορέσω να πραγματοποιήσω το όνειρό μου και να γίνω ποδοσφαιριστής».
Είχες κάποιον ήρωα όταν ήσουν παιδί;
«Οι ήρωές μου ήταν ο πατέρας μου και ο θείος μου, που έπαιξαν σε τοπικό επίπεδο και ήταν πραγματικά καλοί. Ο πατέρας μου έδινε ασίστ, "έβλεπε" γήπεδο, και ο θείος μου καλός εκτελεστής. Έμαθα πολλά από αυτούς, αυτοί είναι οι ήρωές μου στο γήπεδο και στη ζωή».
Και κάποιος επαγγελματίας παίκτης;
«Ο Ρονάλντο το φαινόμενο. Είναι μοναδικός και αξίζει το προσωνύμιό του. Πριν από κάθε ματς, όταν είμαι στο λεωφορείο, αρπάζω ένα τάμπλετ και βάζω videos με τα γκολ του για να είμαι έτοιμος».
