Για άλλη μια αγωνιστική που η ΑΕΛ παίζει Κυριακή, γίνονται πράγματα τα Σάββατα που ο κόσμος της τα συζητά και τα αξιολογεί ανάλογα με την οπτική γωνιά που βλέπει το βαθμολογικό πίνακα. Αυτή τη φορά όμως, προέκυψε ένα αποτέλεσμα στο ΓΣΠ που…καλύπτει όλες τις οπτικές!
Η ισοπαλία στο ΑΠΟΕΛ-ΑΕΚ δίνει ευκαιρία στην ΑΕΛ να κερδίσει τη Σαλαμίνα και να αυξήσει τη διαφορά από την τέταρτη θέση, ικανοποιώντας όσους επιμένουν πως πρέπει να συζητούν την Ευρώπη και τίποτα άλλο ακόμα, ενώ την ίδια ώρα θα μειώσει και τη διαφορά από την κορυφή ικανοποιώντας τους «ΑΕΛ-Λαός-Πρωτάθλημα ρε» που όσο πάνε αυξάνονται.
Είμαστε μόλις 12 ματς μακριά από το τέλος άλλωστε και το να βρεθεί η ΑΕΛ στον πόντο δε γίνεται κάτι θα σημαίνει. Καλά όλα αυτά βέβαια, αλλά υπάρχει και μια προϋπόθεση: η νίκη επί της Νέας Σαλαμίνας που μόνο εύκολη δουλειά δεν είναι.
Είναι μια ομάδα αυτή του Πουρσαϊτίδη που σπάνια χάνει παιχνίδι χωρίς πρώτα να βγάλει το λάδι σε αυτόν που θα την κερδίσει. Δε λυγίζει εύκολα και σαφώς πρέπει να περιμένουμε ένα ματς που θα έχει αγωνία ως το τέλος. Όμως πρέπει και η ΑΕΛ από τη μεριά της, που δυσκολεύεται λίγο στο γκολ όταν το ματς πάει οριακά, αυτή τη φορά να βρει τις λύσεις.
Περιμένουμε από τον Κέρκες μια πιο επιθετική προσέγγιση του αγώνα βάζοντας στο κέντρο και δεύτερη πηγή δημιουργίας μαζί με τον Αντάμοβιτς. Ο Αγκάνοβιτς είναι μια επιλογή, αν φύγει από τα άκρα, ενώ και οι δυο Σίλβα (Λέο και Άλεξ) μπορούν να το κάνουν. Νταβόρ και Μάρκο θεωρούνται σίγουροι.
Στην επίθεση είναι λίγο θολό το τοπίο αφού ναι μεν ο Χουράδο παραμένει η βασική επιλογή αλλά ο Σράνζ ήρθε για να «χτυπήσει» ενδεκάδα. Τον Αντόνια περιμένεις πάντως να τον δεις. Στα της άμυνας, ο Ντόσα άρχισε να παίρνει τα πάνω του και είναι καλό νέο, ενώ στην απουσία του Γκοντάλ η άλλη θέση πάει λογικά στον Αντρέ Τεισέιρα με υποψήφιο και τον Λαφράνς. Πρόσεκ, Νιλς και Γουίλερ δεν απειλούνται.
