Χρήστος Ζαβός
Έχει πλάκα φέτος. Μ’ αρέσει. Το καλύτερο μου δε, είναι το «παιγνίδι» με τους τερματοφύλακες. Πρώτη φορά η ομάδα έχει δύο ισάξιους τερματοφύλακες και κάθε φορά ο καθένας ρίχνει τη ζαριά του.
Γιατί ο Πολωνός και όχι ο Καποβερντινός, γιατί ο Καποβερντινός και όχι ο Πολωνός… μέχρι να κλείσουμε τρίλιζα. Παρεμπιπτόντως συγχαρητήρια στον προπονητή τους, Σταυρινίδη.
Έχει και άλλες πλάκες φέτος γύρω από την ομάδα αλλά ας μην ασχοληθούμε περαιτέρω. Φτάνει πια με τη σχιζοφρένεια. Τα χουμε πει και γράψει ένα σωρό φορές.
Πρέπει όμως να εστιάσουμε σε μερικά πράγματα. Τούτη η ομάδα είναι σοβαρή. Πρόσεξε. Άλλο το σοβαρή και άλλο το τέλεια. Τέλεια δεν είναι ούτε η μάνα που μας έκανε.
Μ’ αρέσει πάνω απ’ όλα που αναδεικνύει παίκτες. Άμα σου έλεγα Νταβόρ Στραφγκόφσκι το καλοκαίρι θα μου έλεγες κόψε τα ναρκωτικά. Άμα σου έλεγα ότι ο Μακρής θα σκοράρει, θα δίνει ασίστ, θα σε ξελασπώνει και θα ναι βασικός θα μου έριχνες πέτρες. Άμα σου πω ότι ο Ντόσα θα ξαναγίνει ο μεγάλος στόπερ του παρελθόντος, θα μου πεις ότι διατηρώ ερωτική σχέση μαζί του. Γι’ αυτό σου λέω έχει πλάκα.
Μ’ αρέσει επίσης που ο κόουτς χρησιμοποιεί το καθένα που δουλεύει πάνω εκεί στο «βοηθητικό». Μέχρι να πει ο μαλάκας, θα φάει τον Λαφράνς τον ξεκινά βασικό. Μέχρι ν’ αναρωτηθεί ο ξερόλας που είναι ο Αβραάμ, παίρνει τη θέση του βασικού μπακ-χαφ στ’ αριστερά. Και με τον Φιντέλις τα ίδια και πάει λέγοντας. Γενικότερα η αξιοποίηση του υλικού είναι ιδανική.
Ο Ντούσαν κατ’ εμέ είναι ο καλύτερος προπονητής της φετινής σεζόν. Άμα νομίζεις ότι το γράφω γιατί είναι φίλος, έχω ακόμη χώρο να το γράψω εκεί κάτω στ’ αρχίδια μου.
Να σου πω όμως που το στηρίζω όλο αυτό. Τους δύο πρώτους λόγους τους ανέφερα πιο πάνω. Η ομάδα φέτος αναδεικνύει παίκτες. Αξιοποιούνται όλα σχεδόν τα μέλη του ρόστερ, δεν κολλά σε ντίβες (δες Ντα Σίλβα), έχει εκθέσει όλους όσους μιλάνε για ψηλά μπάτζετ, στο πλάνο δεν κολλά αλλά ελίσσεται και οι παίκτες το εφαρμόζουν με σχετική επιτυχία, έχουν πια τη στόφα του νικητή και πολύ λίγες ομάδες της ΑΕΛ κατά το παρελθόν είχαν την ίδια νοοτροπία.. Άσε κιόλας που η ομάδα φέτος χρησιμοποιεί περισσότερους κύπριους παρά η όποια άλλη από την πρώτη εξάδα. Άμα κιόλας κατάφερνε ν’ αναδείξει κανένα παίκτη από τα σπλάχνα της ομάδας θα ήταν η τέλεια ιστορία. Να μου πεις δεν κατάφεραν από την εποχή του Κρασσά, τώρα θα το κάνουν;
Δεν όμως είναι λίγα όλα αυτά. Και υπάρχουν και άλλα. Όπως υπάρχουν και αδυναμίες.
Ας υποθέσουμε όμως ότι βρισκόμαστε στο έτος 2011. Η ομάδα είναι ένα βαθμό πίσω από τον κορυφή και παίζει με Αλκή. Τι θα γινόταν όλες αυτές τις μέρες; Τι χρώμα θα είχε το πέταλο στο Αμμόχωστος;
Άμα δε σου πω, ότι τη μεθεπόμενη εβδομάδα έχει ντέρμπι κορυφής στο Τσίρειο με τον ΑΠΟΕΛ; Που θα τραβιόσουνα; Τι θα έλεγες της γκόμενας ή του γκόμενου; Δεν θα βρόμαγες Αελισμό; Δεν θα ησουνα πήχτρα μες τις μπύρες, την κιτρινίλα και τα ξενύχτια; Και δώστου Μητροπάνο και κραιπάλες και ζιβανία και άγχη και στρες και «άντε ρα πελλή».
Και αντί αυτού, έχουμε γκρίνιες του τύπου μα «γιατί 3-5-2», « γιατί τον Χ και γιατί τον Ψ» και «τι μαλακίες κάνει με τις αλλαγές». Σ’ αυτό να σου πω ότι συμφωνώ μαζί σου γιατί όταν είδα τους Φιντέλις και Μαρκόσκι να μπαίνουν αντί των Αντάμοβιτς και Χουράδο ξενέρωσα. Πήρε όμως το παιγνίδι στο τέλος. Μπορεί κανείς να του πει τίποτα;
Μιλώντας για τους δύο αυτούς παίκτες, τους γουστάρω περισσότερο απ’ όλους. Ιδιαίτερα τον Αντάμοβιτς, ρε παιδί μου τρελαίνομαι με τέτοιους χαφ. Τι ωραίος; Γλυκός ποδοσφαιριστής. Με στυλ και φινέτσα. Κρατά τη μπάλα, επιτόπιες τρίπλες, αντίληψη του χώρου, σπρώχνει την ομάδα μπροστά, μοιράζει, μαρκάρει… λίρα εκατό για την ομάδα.
Και ο ισπανός όμως δεν πάει πίσω. Με τον τρόπο που αγωνίζεται το ομορφόπαιδο που μοιάζει με χορευτή του φλαμένγκο, άμα είχε ποιοτικούς εξτρέμ και κανά φορ με κοχόνες θα του έβγαινε ακόμη περισσότερο. Κινείται παντού, προσφέροντας στην ομάδα έναν ακόμη χαφ μες στο χώρο του κέντρου και συνάμα είναι και πρώτος σκόρερ. Χαμάλης φορ, δεν είναι και λίγο πράγμα να διαθέτεις.
Και ο Ντόσα μ’ άρεσε προχθές. Άμα καταφέρει ο Ντούσαν και κάνει το Ντόσα ξανά παίκτη, θα είναι μέχρι και συγκινητικό. Γιατί είναι ο μόνος που έχει απομείνει. Και στον κύκλο της φωτογραφίας του κειμένου, αυτός είναι που τους μιλάει.
Η δικιά μου η μνήμη είναι όπως ενός χρυσόψαρου, αλλά για ένα ανεξήγητο λόγο, το γκολ του μες το Βελιγράδι δεν λέει να σβηστεί από το σκληρό δίσκο του εγκεφάλου. Λίγος σεβασμός περισσότερο νομίζω το αξίζει.
Να κλείσουμε με τις μεταγραφές. Πήραν Αντόνια. Δεν ενθουσιάζει αλλά σε μια μηχανή όπως είναι φέτος η ΑΕΛ, νομίζω θα βοηθήσει. Έχει κυρίως ταχύτητα, έχει όμως να φτιάξει την τελική του και τη διείσδυση μες την περιοχή.
Είναι και ο Αγκάνοβιτς. Δεν ξέρω αν θα τον αποκτήσουν. Πάντως η μαλακία που έγινε τότε που τον άφησαν και έφυγε γιατί δεν τον ήθελε ο Πάμπος δύσκολα ξεχνιέται. Από τότε, ο Κροάτης έχει φουλ σεζόν. Ακόμη και φέτος εκεί στην Τουρκία είναι γεμάτες οι συμμετοχές του. Απ’ ότι έχω μάθει τον σκέφτονται για εξτρέμ. Πες μου όμως εσύ, αν έρθει και είναι καλά, η ομάδα δεν βάζει ένα ακόμη πολυεργαλείο στη μηχανή της; Όπου τον θες από τη μέση και μπροστά, μέσα είναι ο παικταράς. Ακόμη περισσότερες επιλογές για το τεχνικό επιτελείο.
Θέλουν και ένα ακόμη στόπερ λένε. Σωστό. Όσο πάει το πράγμα θα χοντραίνει. Και στο 3-5-2 αλλά και σε όποιο σύστημα παίζεις οι στόπερ ποτέ δεν είναι περιττοί. Γι’ αυτό σου λέω ότι είναι σοβαρή ομάδα. Γιατί θέλει να είναι γεμάτη παντού.
Μακάρι να αποδειχθεί σοβαρή και μες στο Αμμόχωστος κόντρα στην Αλκή. Άμα δε το κάνει, πάει για ντέρμπι κορυφής με τον ΑΠΟΕΛ στο Τσίρειο. Σ’ άλλες εποχές θα ήταν αλλιώς. Και άσε τον καθένα να λέει ότι θέλει. Οι επιδόσεις και τα δεδομένα είναι εκεί. Στην Κύπρο ζούμε…
