Χρήστος Ζαβός
Το αφήνουν μάλλον να βγει προς έξω υπό τύπου φήμης ή παρασκηνίου. Και ξέρεις όσο ψιθυρίζεται στα καφενεία ή στα δημοσιογραφικά γραφεία τόσο πιο οικείο γίνεται για όλους.
Ν’ αυξήσουν τις ομάδες και πάλι, από τις δώδεκα να τις πάνε δεκατέσσερις. Αλήθεια υπάρχει άτομο που σκέφτεται έστω και λίγο, που να ισχυρίζεται ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο μπορεί να βοηθήσει έστω και ελάχιστα το έτσι και αλλιώς δύσμοιρο πρωτάθλημα μας;
Και όμως. Υπάρχουν παράγοντες ομάδων, μάλλον και της Ομοσπονδίας που σκέφτονται το σενάριο! Εγκληματικό μεν, αλλά το έχουν αποδείξει πολλάκις ότι δεν τους ενδιαφέρει.
Δεν λένε να καταλάβουν το αυτονόητο. Ότι ο κόσμος μπούχτισε σε τέτοιο βαθμό που τους γύρισε την πλάτη. Και όμως το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πως θα τα τσεπώσουν από τα τηλεοπτικά και κυρίως πως θα υπάρχουν αδιάφορα παιγνίδια για να κάνουν τα δικά τους.
Κοντόφθαλμη μεν προσέγγιση αλλά πότε εμφανίστηκε παράγοντας στο ποδόσφαιρο μας που σκέφτεται μακροπρόθεσμα; Να έχει όραμα και κυρίως τον τρόπο που θα το υλοποιήσει. Γενικότερα ως λαός, την «αρπαχτή» έχουμε κυρίως στο μυαλό μας και όχι τον δύσκολο δρόμο.
Που να κάτσουν τώρα αυτοί και να σκεφτούν τρόπους και μεθόδους ούτως ώστε το ποδόσφαιρο να καταστεί ένα δελεαστικό προϊόν για τον κόσμο και τους χορηγούς. Αφού, το μόνο που τους νοιάζει είναι το «τώρα». Ούτε το μέλλον, ούτε και το παρελθόν.
Το έχουν πάει όμως στ’ άκρα. Και πολύ φοβάμαι ότι η ζημιά θα είναι μόνιμη. Πολλοί από τους οπαδούς, έχουν πια αφήσει πίσω τους το κυπριακό ποδόσφαιρο. Και δε νομίζω να γυρίσουν και πίσω.
Ορθώς. Για πόσα χρόνια να βλέπουν μια συμμορία να κάνει κουμάντο το ποδόσφαιρο με τρόπο σχεδόν εγκληματικό. Όποιος σέβεται τον εαυτό του κάνει πέτρα την καρδιά του και αδιαφορεί ακόμη και για την ίδια του την ομάδα. Κάποιοι άλλοι απλά το προσεγγίζουν για πλάκα.
Το σενάριο ν’ αυξήσουν τις ομάδες είναι απλά μια ακόμη πράξη «νεκροφιλίας». Δεν εξηγείται διαφορετικά. Πόσο καιρό πια να φλερτάρουν με το πτώμα του κυπριακού ποδοσφαίρου;
