Τι γίνεται με το ποδόσφαιρο μας; Αρκετή γκρίνια διαβάζω και ακούω. Μήπως υπάρχει αδικία ή τουλάχιστο υπερβολή; Όλα μαύρα; Τίποτα δεν πάει καλά; Δεν λέω… Και λάθη γίνονται και προβλήματα υπάρχουν! Όμως το να μηδενίζονται σχεδόν όλα, δεν είναι καθόλου αντιληπτό!
Έχω ζήσει από κοντά το κυπριακό ποδόσφαιρο από το 1963! Ούτε λίγο, ούτε πολύ, εδώ και 55 χρόνια, βλέπω, γράφω, αναλύω, ερμηνεύω, κριτικάρω, περιγράφω, σχολιάζω σε εφημερίδες και περιοδικά και έχω κάνει 25 συνεχή χρόνια ραδιόφωνο και τηλεόραση, προβαίνοντας σε κριτική για όλους και για όλα! Όμως σε σημείο μηδενιστικών προσεγγίσεων δεν έφτασα ποτέ!
Διάβασα και άκουσα για το κυπριακό ποδόσφαιρο από τον καιρό που ήταν στα σπάργανα του, από τα πέτρινα χρόνια των γηπέδων της «χωματσιάς», του απόλυτου ερασιτεχνισμού, της μιζέριας και της ανυποληψίας και σε συλλογικό και σε εθνικό επίπεδο!
Πού έχει φτάσει τώρα, είναι γνωστό! Το κυπριακό ποδόσφαιρο αναβαθμίστηκε σε όλους τους τομείς! Επαγγελματισμός, ομάδες-εταιρείες, γήπεδα με γρασίδι χαλί, νέα στάδια, ακαδημίες συλλογικές, ιδιωτικές, ομοσπονδιακές, ακαδημίες μεγάλων ομάδων της Ευρώπης, πληρέστατα, ζηλευτά προπονητικά κέντρα, ομοσπονδιακά γραφεία των τεσσάρων δωματίων και τώρα των τεσσάρων ορόφων, ομοσπονδιακών προέδρων με ψηλές θέσεις σε ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ (Λευκαρίτης, Κουτσοκούμνης, Κούμας), διαιτησίας σταθερά βελτιούμενης, μιας Β’ κατηγορίας, ειδικά φέτος, αναβαθμισμένης, ανταγωνιστικό για τίτλο και θέσεις στην Ευρώπη πρωτάθλημα Α’ Κατηγορίας και το πρόβλημα των κόκκινων φακέλων αισθητά αμβλυμμένο.
Σε συλλογικό επίπεδο, το κυπριακό ποδόσφαιρο γνώρισε και συνεχίζει να γνωρίζει μια πρωτοφανή για το μέγεθος της χώρας διάκριση, με τη συμμετοχή ομάδων μας στους ομίλους των Champions και Europa League! ΑΠΟΕΛ, Απόλλων, ΑΕΚ, ΑΕΛ και Ανόρθωση έχουν ανεβάσει με τις επιτυχίες τους την Κύπρο στη 18η θέση της κατάταξης της ΟΥΕΦΑ!! Σπάνια προβάλλεται κάτι τέτοιο! Και να ληφθούν υπόψη φυσικά, τα πληθυσμιακά δεδομένα των χωρών που είναι πάνω, αλλά και κάτω από την Κύπρο!
Μια τόσο μικρή χώρα, να βρίσκεται τόσο ψηλά στα rankings της ΟΥΕΦΑ, με κριτήριο τη συμμετοχή των ομάδων της στις δυο μεγάλες ευρωπαϊκές διοργανώσεις! Αλλά και ξεχωριστά οι ομάδες μας βρίσκονται σε τιμητικές θέσεις στην κατάταξη της ΟΥΕΦΑ, αν φυσικά ληφθεί υπόψη το σύνολο των 527 ομάδων που περιλαμβάνονται σ’ αυτή! Το ΑΠΟΕΛ 53, ο Απόλλων 128, η ΑΕΚ 168, Ομόνοια 237, ΑΕΛ 238, Ανόρθωση 239, Ερμής 240.
Η απουσία της Ομόνοιας για τους γνωστούς λόγους, είναι γενικότερα ένα από τα προβλήματα στο ποδόσφαιρο μας. Η επιστροφή της είναι ασφαλώς ένα ενθαρρυντικό στοιχείο. Respect λοιπόν για ένα ποδόσφαιρο που εκπροσωπεί ένα πληθυσμό γύρω στις 800 χιλιάδες, δεν βλάπτει! Αντίθετα, επιβάλλεται! Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αντιμετωπίζουμε ακόμα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπισθούν.
Όπως για παράδειγμα αυτό των Κυπρίων παικτών και κατ’ επέκταση αυτό της εθνικής ομάδας, που στην κατάταξη της ΦΙΦΑ για την Ευρώπη, βρίσκεται στη θέση 39, σε σύνολο 55 χωρών. Το θέμα της μείωσης των φιλάθλων στα στάδια τα τελευταία χρόνια, αποτελεί ένα επιπλέον πρόβλημα. Με βάση πανεπιστημιακή έρευνα, η μείωση είχε δυο κύριους λόγους… Τη βία εντός και εκτός σταδίων και την εναλλακτική, τηλεοπτική επιλογή, που ταυτόχρονα αποτελεί μια σημαντική πηγή εσόδων για τις ομάδες, μέσω της χορηγίας των συνδρομητικών καναλιών.
Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να υπενθυμίσει όλα τα θετικά που σημειώθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες στο ποδόσφαιρο μας και να επισημάνει την άδικη, κατά τη γνώμη μου, μεταχείριση της οποίας τυγχάνει από μερίδα της αθλητικής δημοσιογραφίας, αλλά και φιλάθλων. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ακόμα αρκετά να γίνουν.
Η κριτική πρέπει πάντα να γίνεται για αυτονόητους λόγους. Η ισοπεδωτική όμως αντιμετώπιση, εκτός από αχρείαστη, είναι και ζημιογόνα!
Το λεγόμενο προϊόν μας θέλει και σεβασμό.
