Σάββας Κοσιάρης
Στις δέκα Ιουλίου 2002 σκοτώθηκε ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Ευάγγελος Φλωράκης από πτώση του ελικοπτέρου του οποίου επέβαινε μαζί με άλλα τέσσερα παλικάρια. Το Διοικητή της Αεροπορίας Ταξίαρχο Στέλιο Δεμέναγα, τον Υποπλοίαρχο Νίκο Γεωργίου και τους χειριστές του ελικοπτέρου Σμηναγό Πάρη Αθανασιάδη και Υποσμηναγό Μιχάλη Σιακαλλή. Το ελικόπτερο κατέπεσε το ξημέρωμα της 10ης Ιουλίου στην περιοχή Κουκλιών και η τραγική είδηση προκάλεσε συγκλονισμό στο πανελλήνιο.
Υπενθυμίζουμε με σεβασμό μερικές από τις στιγμές του Ευάγγελου Φλωράκη οι οποίες καταδεικνύουν πόσο κοντά στον άνθρωπο στεκόταν, αλλά και πόσο υπηρέτησε τον αθλητισμό και το φίλαθλο πνεύμα. Ο αείμνηστος Φλωράκης είχε δεθεί με την Κύπρο, όχι μόνο μέσα από την αγάπη του για το νησί μας, αλλά και μέσα από την ίδια τη ζωή του αφού είχε νυμφευθεί Κύπρια. Την εκ Πάφου καθηγήτρια της Αγγλικής φιλολογίας Αθηνά Φλωράκη, με την οποία απέκτησαν δύο θυγατέρες, την Ελένη και τη Στεφανία (η οποία παρέλαβε και την αγάπη του πατέρα της για το αθλητισμό).
Ο Ευάγγελος Φλωράκης, ο οποίος είχε αναλάβει την ηγεσία της Εθνικής Φρουράς στις 12 Μαίου 2000, διευκόλυνε στο μέτρο που του επέτρεπαν οι υπηρεσιακές ανάγκες τους στρατευμένους αθλητές, συνεργαζόμενος άψογα με τον ΚΟΑ και τους αθλητικούς φορείς. Φίλαθλος ο ίδιος παρευρισκόταν σε όλα τα αθλητικά γεγονότα είτε αυτά ήταν αγώνες (όλων των αθλημάτων) είτε εκδηλώσεις βραβεύσεων αθλητών. Ενεθάρρυνε και αναβάθμισε τις αθλητικές εκδηλώσεις στο στράτευμα συμμετέχοντας και ο ίδιος παρά τις έξη σχεδόν δεκαετίες του! «Το βιολογικό ρολόι» έλεγε πάντα, «δεν έχει καμιά σχέση με το ημερολογιακό»!
Αλλά και σε κάθε περίπτωση που του δινόταν η ευκαιρία και το βήμα υπερτόνιζε την ανάγκη επικράτησης του φίλαθλου πνεύματος και του τίμιου παιχνιδιού. Συμπεριφορά που βίωνε ο ίδιος και πρόσφερε σαν πρότυπο μέσα από τη ζωή του στους υπόλοιπους.
Είχαμε τη χαρά και την τύχη να τον γνωρίσουμε από κοντά και να μοιραστούμε μαζί του πολλές στιγμές του αθλητισμού αλλά και της δημοσιογραφικής μας δουλειάς. Μια τέτοια στιγμή θα μεταφέρουμε σήμερα… Μια στιγμή που θα μείνει ανέγγιχτη στο χρόνο γιατί ήταν για μας τιμή μέγιστη αλλά και αποκαλυπτική της φιλικότητας και ανθρωπιάς του Ευάγγελου Φλωράκη.
Στις 25 Μαρτίου 2002 λοιπόν (τρεις μήνες και δεκαέξι μέρες πριν από το θάνατό του) θα πηγαίναμε στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ για να μεταδώσουμε απευθείας την εκπομπή μας «Εκτός Έδρας» (σειρά εκπομπών που βραβεύθηκε δύο φορές από την Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου). Για τις ανάγκες της εκπομπής ετοίμασα σειρά θεμάτων που είχαν σχέση με την ΕΛΔΥΚ. Θέλησα να πάρω και μια συνέντευξη/ μήνυμα για τους Ελδυκάριους από τον Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς Ευάγγελο Φλωράκη με σκοπό να προβληθεί μαγνητοσκοπημένα στη διάρκεια της εκπομπής.
Τον ζήτησα στο τηλέφωνο μέσω της ιδιαιτέρας του, στις 22 Μαρτίου και αμέσως ανταποκρίθηκε. Του εξήγησα το σκεπτικό της εκπομπής και τι ήθελα από τον ίδιο. Με ξάφνιασε με την αντίδρασή του… Δεν θέλησε να μας παραχωρήσει οπτικογραφημένο μήνυμα αλλά ήρθε ο ίδιος στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και συμμετείχε στην εκπομπή για δύο ώρες! Κι όταν του υπέδειξα ότι στο σπίτι θα τον περιμένουν οι φίλοι του για την ονομαστική του εορτή, μου απάντησε: «Οι φίλοι μου να περιμένουν! Προηγούνται τα παιδιά της ΕΛΔΥΚ τα οποία τέτοια μέρα δεν έχουν τη δυνατότητα να βρίσκονται στα σπίτια τους...»!!!
Ένα απλό περιστατικό, αρκετό όμως για να επιβεβαιώσει τον χαρακτήρα του στρατιωτικού και ανθρώπου, Ευάγγελου Φλωράκη. Το ίδιο βράδυ στη γιορτή του, τραγούδησε και χόρεψε το αγαπημένο του «ο αετός πεθαίνει στον αέρα, ελεύθερος και δυνατός…» Τέσσερις σχεδόν μήνες αργότερα, πέταξε στον αέρα, ελεύθερος και δυνατός…
