Σάββας Κοσιάρης
Την Κυριακή 18 Ιουνίου, 1988 ο Πεζοπορικός Λάρνακας πανηγύριζε την κατάκτηση του τίτλου στο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα Α΄ κατηγορίας. Ήταν ο δεύτερος τίτλος στην ιστορία του συλλόγου και ο πρώτος ύστερα από 34 χρόνια, γι αυτό και οι εκδηλώσεις χαράς ήταν έντονες. Μέσα λοιπόν σε εκείνη τη μεθυστική ατμόσφαιρα ο Πρόεδρος των πρωταθλητών Ντίνος Λευκαρίτης έδωσε προτεραιότητα στην καρδιά και τη σκέψη του σε άλλους και σε άλλα… Στις δηλώσεις του πρόταξε τον τέως Πρόεδρο Μαντοβάνη, ο οποίος είχε φύγει από τη ζωή λίγο νωρίτερα και δεν πρόλαβε να χαρεί τον τίτλο αλλά και την ίδια Λάρνακα. Από εκείνη τη στιγμή ζύμωνε στη σκέψη του το πώς η πόλη θα κατάφερνε να ζει τέτοιες στιγμές, όχι σε διαστήματα δεκαετιών αλλά τακτικά!
Μετρώντας τα δεδομένα όπως τα διαμόρφωνε η ανάγκη διάκρισης και πρωταθλητισμού σε σχέση με τις πραγματικές οικονομικές δυνατότητες των σωματείων της πόλης, κατέληγε στο συμπέρασμα ότι μόνο η ενοποίηση δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα (αγωνιστικά, διοικητικά και οικονομικά) θα μπορούσε να δώσει την προοπτική στη Λάρνακα. Κι από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 άρχισε να ζυμώνει την ιδέα του με άλλους παράγοντες της πόλης αλλά και να την εξωτερικεύει, εισπράττοντας αντιδράσεις θετικές και αρνητικές. Θυμάμαι και τις συζητήσεις που είχαμε στο στούντιο του ΡΙΚ, στην δευτεριάτικη εκπομπή «Κόσμος των Σπορ» μέσα από τις οποίες εκδηλωνόταν η επιμονή αλλά και η σιγουριά του για το εγχείρημα.
Εγχείρημα το οποίο εκδηλώθηκε τελικά με επιτυχία, έχοντας συμμέτοχο στις προσπάθειες τον τότε Πρόεδρο της ΕΠΑ, Φοίβο Βωβίδη αλλά και συμπολίτες που κοινώνησαν το όραμα της ενοποίησης. Το βράδυ της 18ης Ιουλίου 1994 η συντριπτική πλειοψηφία των μελών της ΕΠΑ και του Πεζοπορικού ψήφισαν υπέρ και έτσι δημιουργήθηκε η ΑΕΚ η οποία κουβαλούσε ήδη το χρέος των 400,000 λιρών των δύο συστατικών μερών της αλλά κουβαλούσε και την ελπίδα, τον ενθουσιασμό, την προοπτική…
Δεν ήταν βέβαια, εύκολες οι μέρες που ακολούθησαν έστω και αν γρήγορα (το 1996) η νέα ομάδα έδωσε καλά αγωνιστικά κίνητρα για να μαζέψει γύρω της τον κόσμο της Λάρνακας. Κατέκτησε το Κύπελλο, πρώτο τρόπαιο στην ιστορία της και στην ευρωπαϊκή της πορεία που ακολούθησε συνάντησε την περίφημη Μπαρτσελόνα. Ενθουσιάστηκαν οι λαρνακείς αλλά ακόμη, έπρεπε να πειστούν…
Ο ίδιος ο Ντίνος Λευκαρίτης (και η οικογένειά του) ξέρουν καλύτερα από τον καθένα τις αντοχές στο χρόνο, τις έγνοιες και τις αγωνίες μέχρι να γίνει η ΑΕΚ αποδεκτή στο βαθμό που τα αρχικά οράματα ήθελαν και υπολόγιζαν. Τα δεδομένα, σαφώς αλλαγμένα προς το καλύτερο με την προοπτική πάντα να απαιτεί και άλλα βήματα. Τόσο από πλευράς του συλλόγου όσο και από πλευράς του κόσμου της Λάρνακας. Και με συντελεστές της αλλαγής όλους όσοι στη συνέχεια στάθηκαν διοικητικά κοντά στο σύλλογο.
Ο τίτλος Κυπέλλου που ήρθε στο βράδυ της 16ης Μαϊου, 2018 αποτελεί ασφαλώς τη δικαίωση της, υπό τον κύριο Καραπατάκη, διοίκησης του συλλόγου. Δικαιολογημένη η χαρά του καθώς μοιραζόταν τις στιγμές με τους παίκτες, την τεχνική ηγεσία και τον κόσμο της ΑΕΚ, μετά τον τελικό στο ΓΣΠ. Κρατήσαμε τις εικόνες εκείνες… Όπως κρατήσαμε και τις εικόνες με τη χαρά και τον ενθουσιασμό του Ντίνου Λευκαρίτη… Ο σεβασμός, δεν μας επέτρεπε να λειτουργήσουμε διαφορετικά από όσο υπαγόρευε η ηθική αναγκαιότητα αυτού του άρθρου, φίλε Ντίνο Λευκαρίτη…
