Το γεγονός ότι αναγράφεται σαν Βορειοϊρλανδός (στις μηχανές αναζήτησης, στα ΜΜΕ αλλά και από την επίσημη Ομόνοια) και όχι ως Ιρλανδός, είναι μεταξύ άλλων ένα στοιχείο το οποίο «αφύπνισε» την επιθυμία να ψαχτεί βαθύτερα το θέμα καταγωγής του Νιλ Λένον. Και με τη βοήθεια του συνάδελφου Πέτρου Χατζηχριστοδούλου μαθαίνουμε κάποιες λεπτομέρειες οι οποίες είναι ορθό να ληφθούν υπόψη και να γνωστοποιηθούν προς τον κόσμο.
Ο Λένον λοιπόν γεννήθηκε στη βορειοανατολική Ιρλανδία, όμως, όπως σημειώνεται από τον Χατζηχριστοδούλου, είναι Κέλτης, Ιρλανδός, Καθολικός. Όπως όλοι οι ομοεθνείς και ομόδοξοί του, που γεννήθηκαν στις... κατεχόμενες έξι κομητείες, από το 1950 και μετά. Αναγκαστικά αγωνίζονται στην ούτω λεγόμενη εθνική της ούτω καλούμενης «βόρειας» Ιρλανδίας, ενός τεχνητού κρατιδίου, που το επινόησαν οι Εγγλέζοι δυνάστες το 1922.
Ο Λένον αγωνίστηκε στον εθνικό σύλλογο των απανταχού καθολικών Ιρλανδών, τη Σέλτικ Γλασκώβης και ήταν αρχηγός της. Εν συνεχεία υπήρξε προπονητής της και αποχώρησε πέρσι, αλά Χένινγκ Μπεργκ, επειδή μετά από διαδοχικές επιτυχίες είχε μια κακή σεζόν. Στη «βόρεια» ομάδα είπαμε ότι έπαιξε αναγκαστικά, ήταν και κάπταιν της.
Σταμάτησε το 2004 ή 2005, όταν παρακρατικοί αγγλόφιλοι προτεστάντες απείλησαν ότι θα σκοτώσουν τον ίδιο και την οικογένειά του. Τον μισούσαν επειδή ήταν καθολικός και παίκτης της Σέλτικ. Οι απειλές κατά της ζωής του Λένον είχαν προκαλέσει την μήνιν πολλών νούσιμων φιλάθλων και του προπονητή της βόρειας, παλιού άσου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Σάμι Μακ Ιλρόι. Σημειωτέον ότι ο Λένον και η οικογένειά του είχαν απειληθεί πριν από αγώνα με την Κύπρο στο Μπέλφαστ το 2002 (φιλικός αγώνας) στο ντεμπούτο του Μότσα Βούκοτιτς ο οποίος απεβίωσε τον περασμένο Δεκέμβριο (03.12.2021). Τον απείλησαν και άλλες φορές και τον κυνήγησαν.
Όπως επίσης μας ενημερώνει ο Χατζηχριστοδούλου και αυτό είναι κάτι το οποίο χρειάζεται να σπαταληθεί χρόνος για να το εντοπίσει κανείς στο διαδίκτυο, το 2002 είχε πει ότι θα ήθελε να αγωνιστεί σε εθνική ομάδα της ενιαίας Ιρλανδίας και λύσσαξαν εναντίον του. Η απειλή ήταν από την παραστρατιωτικές παρακρατική οργάνωση προτεσταντών του Μπέλφαστ «UV» (Volunteer Force UVF).
Νίκη επί της πίεσης… μία τεράστια επιτυχία
Οι απειλές τον υποχρέωσαν να αποσυρθεί για πάντα όπως προαναφέρθηκε, ενώ απειλήθηκε και όσο ήταν ποδοσφαιριστής στη Σέλτικ, επειδή γεννήθηκε στη Βόρεια Ιρλανδία. Επίσης, πριν από ένα ντέρμπι με τη Ρέιντζερς, όταν ήταν προπονητής το 2011, ο ίδιος και άλλοι ποδοσφαιριστές από τη Βόρεια Ιρλανδία (ΜακΚόρτ και ΜακΓκίν), έλαβαν δέματα με πυρομαχικά τα οποία αναχαιτίστηκαν από την εταιρεία ταχυδρομικών υπηρεσιών.
Και παρόλα αυτά, όχι μόνο δεν αποχώρησε από τη Σέλτικ, όχι μόνο δεν το έβαλε κάτω, αλλά δουλεύοντας υπό μεγάλη πίεση, κατάφερε να διαγράψει μία λαμπρή καριέρα. Έστω κι αν ο ανταγωνισμός δεν ήταν σκληρός στο σκωτσέζικο πρωτάθλημα, η σταδιοδρομία του ήταν σπουδαία εντός και εκτός συνόρων, αφού το να κερδίζεις την πίεση που σου ασκείται στη Μεγάλη Βρετανία λόγω καταγωγής και αφορμών πολιτικού χρώματος, αυτό από μόνο του είναι μια τεράστια επιτυχία.
Μπλεξίματα λόγω… αλκοόλ
Ο 50χρονος προπονητής, έτυχε να «πέσει» θύμα σάτιρας από οπαδούς της Ομόνοιας (ευτυχώς από πολύ λίγα άτομα) προτού καν έρθει στην Κύπρο. Ο λόγος; Επειδή «πιάστηκε» στο πρόσφατο παρελθόν από την κάμερα ενός πολίτη να βρίσκεται σε κατάσταση βαριάς μέθης και το βίντεο έγινε αμέσως viral. Στο πλάνο μάλιστα φαίνεται πως κάποιος προσπαθεί να τον συνεφέρει, δίχως όμως αποτέλεσμα.
Υπενθυμίζουμε πως ως προπονητής της Σέλτικ υπέβαλε την παραίτηση του, έπειτα από τα κακά αποτελέσματα που είχε με τον σύλλογο. Αξίζει να αναφερθεί πως τότε, μήνυμα συμπαράστασης στον Ιρλανδό, εξέφρασε ο 58χρονος θρύλος της Ρέιντζερς (της μισητής αντιπάλου της Σέλτικ), Άλι ΜακΚόιστ, κάνοντας λόγο για παραβίαση της ιδιωτικής ζωής και ζητώντας την απόσυρση του βίντεο.
Εν τω μεταξύ, το αλκοόλ για τους Ιρλανδούς, είναι ό,τι και η σούβλα για τον Κύπριο, η παέγια για τους Ισπανούς και πάει λέγοντας...
Εν κατακλείδι: Ο Ιρλανδός τεχνικός της Ομόνοιας, όπως εύκολα αντιλαμβάνεται οποιοσδήποτε, είναι από μόνος του μία... Ιστορία. Και τα πιο πάνω ίσως να αποτελούν μονάχα μερικές σελίδες σε όλο τον ποδοσφαιρικό και προπονητικό βίο του Λένον.
