Πέτρος Παπαγιώργης
Η Ομόνοια έχασε την Κυριακή για πρώτη φορά μετά τις 9 Μαρτίου, ήττα που ήταν και πάλι από την ΑΕΚ, περίπου σε …καρμπόν. Ενα αποτέλεσμα που την έθεσε νοκ άουτ από τη διεκδίκηση του τίτλου πρωταθλήματος.
Απωλεσθείσης κάθε ελπίδας για την κατάκτηση του πρωταθλήματος -όντως αυτή η διεκδίκηση ήλθε σε ένα βαθμό απρόσμενα- επικεντρώνεται στην προσπάθεια να «κλείσει» θέση στην Ευρωπαϊκή τριάδα, αλλά και στην κατάκτηση του κυπέλλου.
Η διαδρομή προς την υλοποίηση των στόχων έχει αφετηρία το ΓΣΠ την ερχόμενη Κυριακή που η ομάδα αγωνίζεται με το ΑΠΟΕΛ, συνεχίζεται στις 11 Μαΐου στην Πάφο με αντίπαλο την «Πάφος FC» στην αυλαία του πρωταθλήματος και τερματίζεται στις 18 Μαίου στο ΓΣΠ ξανά με αντίπαλο με την «ΠάφοςFC « στον τελικό του κυπέλλου. Και εννοείται ότι με εμφάνιση όπως την προχθεσινή, η διαδρομή δε …βγαίνει.
Ναι, η απουσία ενός κομβικού παίκτη όπως το Ρομάν Μπεζούς είναι άκρως σημαντική για το τριφύλλι (αυτό το καταλαβαίνει και ο έχων ένα μόλις δράμι μυαλό), αλλά με την απουσία του δεν «ακυρώνεται» ολάκερη η δημιουργική πτυχή της λειτουργίας μιας ομάδας με υψηλούς στόχους (ούτε μια τελική δεν έγινε !). Χωρίς τον Μπεζούς η Ομόνοια θα παίξει και στο ντέρμπι της Κυριακής, αλλά και στον τελικό. Δηλαδή αυτά τα ματς θα χαθούν (λέμε τώρα) και επειδή θα λείπει ο Μπεζούς ...βρήκαμε και την αιτία; Πιο «κουφό» δεν γίνεται.
Η Ομόνοια θέλει τις νίκες για να πάρει τον τίτλο του Κυπέλλου και να βγει στην Ευρώπη και όχι τα βολικά και έωλα άλλοθι για να δικαιολογεί ήττες. Άρα πρέπει να κάνει ότι περνά από το χέρι της για να παρουσιαστεί σε αυτά τα δύο ματς, όπως βέβαια και σε αυτό του πρωταθλήματος με την «Πάφος FC» όσο το δυνατό λιγότερο επηρεασμένη και κατ’επέκταση όσο το δυνατό πιο ισχυρή για να τα καταφέρει να κερδίσει ως μεγάλη ομάδα που είναι, με την αξία της και το μέταλλο της, χωρίς τον πολύ σημαντικό αυτόν παίκτη.
Πρέπει συνεπώς να βρεθούν λύσεις στο πως η δημιουργικότητα της ομάδας θα λειτουργήσει όσο το δυνατό πιο επαρκέστερα χωρίς αυτόν. Μέσα β΄έβαια στις δοσμένες συνθήκες που συνθέτουν ένα ρόστερ που ναι μεν έχει ένα βάθος (κινήσεων Ιανουαρίου ένεκα), ουχί όμως το ιδανικό λόγω των αστοχιών του καλοκαιρινού σχεδιασμού.
Ενδεχομένως ο Γουίλι Σεμέδο να μπορεί να κινηθεί ως «δεκάρι». Έχει αγωνιστεί επιτυχώς σε αυτήν τη θέση όταν έπαιζε στην Αλκή. Και διείσδυση διαθέτει ο ψιλόλιγνος και αθλητικός Αφρικανός και ταχύτητα (σώματος και σκέψης ) και καλό timing στο σερβίρισμα της μπάλας, είναι δε άνευ αμφισβήτησης ασυναγώνιστος στο 1vs1. Επίσης Χαμάς και Σιπριάνο, μια χαρά μου φαίνονται ως δίδυμο για να καλύψουν την αριστερή πλευρά.
Πέραν του θέματος του Ουκρανού θα πρέπει να σταματήσουν πάραυτα αυτά τα εκνευριστικά «πουλήματα» της μπάλας και μάλιστα χωρίς πίεση (!) από αντίπαλο, αλλά και να κερδίζονται μονομαχίες στο κέντρο. Αυτά τα φαινόμενα παρατηρήθηκαν επανειλημένα προχθές. Και δεν νομίζω ότι αυτό το «θέμα» ήταν απότοκο της απουσίας του Ρομάν Μπεζούς. Αυτά είναι «θέματα» – ειδικά το πρώτο - που προβληματίζουν γενικότερα φέτος την Ομόνοια, ανεξαρτήτως απουσίας σημαντικών παικτών.
Παίρνοντας τα πράγματα βήμα βήμα όπως έχει πει πολύ ορθώς και ο Γιάννης Αναστασίου η προσοχή στρέφεται στο ματς με το ΑΠΟΕΛ όπου η Ομόνοια θα παραταχθεί κατά του αιώνιου για να πάρει τη νίκη. Είναι δε προφανή τα κίνητρα…νίκης.
Το (κλασικό) σε τέτοιες περιπτώσεις γόητρο, η εξασφάλιση του Ευρωπαϊκού εισιτηρίου και η μέσω της σωστής αντίδρασης παρουσίαση απόδειξης ότι αυτό που είδαμε προχθές ήταν μια κακή παρένθεση της εξαιρετικής πορείας που άρχισε στα πλέι οφ.
