Χρήστος Ζαβός
Χαίρομαι ιδιαίτερα που το «λόμπι» για την προστασία του κυπριακού ποδοσφαίρου ξεκίνησε την εκστρατεία για να το διασώσει. Καιρός ήταν να βγουν μπροστά, για να νιώσουμε και εμείς αλλά και ο κύπριος παίκτης κυρίως, περισσότερη ασφάλεια.
Στο κάτω, κάτω ως προστάτες του αθλήματος θα ήταν κρίμα να μην βρίσκονται στις επάλξεις. Είδες εσύ κανά σωματοφύλακα να κρύβεται; Θα ήταν δειλό και παντελώς αντί-επαγγελματικό.
Ένας από τους κύριους εκφραστές του «λόμπι προστασίας», ο Κώστας Χριστοδούλου Καραβίδας, ένδοξος πρόεδρος της προσφυγικής Δόξας και αγνώστου επαγγέλματος ομολογώ, βγήκε στο προσκήνιο για να καταθέσει ως ένας από τους πρωταγωνιστές του κυπριακού ποδοσφαίρου τα τελευταία δέκα χρόνια, την δική του λύση για το πώς θα βοηθήσουμε τον κύπριο παίκτη και κατ’ επέκταση την εθνική ομάδα.
Δεν είναι και ιδιαίτερα δύσκολη ούτε καν πολύπλοκη η εισήγηση του κύπριου παράγοντα. Θες να φτιάξεις το ποδόσφαιρο και κάθεσαι και σκοτίζεσαι; Θα κάνεις ότι δεν κάνει καμία χώρα μικρότερου, ίσου ή μεγαλύτερου μεγέθους στην Ευρώπη. Αυξάνεις τις ομάδες. Απλά πράγματα και επαγγελματικά. Τα υπόλοιπα είναι κουροφέξαλα.
Κάπως απελπισμένος αν θες και απογοητευμένος όπως τουλάχιστον διαφαίνεται μέσα από τα λεγόμενα του, ο κύριος Καραβίδας καταγγέλλει ταυτόχρονα και την ατολμία που χαρακτηρίζει τους ιθύνοντες του κυπριακού ποδοσφαίρου. Στέκεται δηλαδή απέναντι τους και όπως δηλώνει ο ίδιος δεν υπάρχει καν λόγος να παρευρίσκεται στις Γενικές Συνελεύσεις της ΚΟΠ.
Ας αναφέρουμε όμως και την λύση που προτείνει ο γνωστός ποδοσφαιράνθρωπος του νησιού.
«Θέλουμε να κάνουμε ποδόσφαιρο και Εθνική; Μπορούμε να κάνουμε 16 τις ομάδες και να παίζουν κατ’ ανάγκην 3 κύπριοι βασικοί. Κάνουμε Εθνική έτσι ή όχι;» ερωτά και μας αφήνει όλους άφωνους. Πραγματικά αφοπλιστικό το ερώτημα του, που δεν σου δίνει κιόλας περιθώρια να επιχειρηματολογήσεις.
Ευτυχώς στη συνέχεια των δηλώσεων του δείχνει πιο συμβιβαστικός, ως προς τις ομάδες που πρέπει να βρίσκονται στην Α’ κατηγορία. Αντί δηλαδή 16 όπως αρχικά δήλωσε να γίνουν 14.
Με βάση τη δική του λογική οφείλω να πω, ότι δεν πολύ-καταλαβαίνω γιατί οι ομάδες να είναι 14 και όχι 18. Με τα λίγα μαθηματικά που ξέρω, άμα είναι 18 τότε οι κύπριοι που θ’ αγωνίζονται θα είναι 54. Γιατί δηλαδή πρέπει να είναι 48 σε 16 ομάδες και ακόμη πιο εγκληματικά 42 άμα γίνουν 14; Το 14 ομάδες με βάση την λογική του κύπριου παράγοντα μοιάζει στο δικό μου το μυαλό στυγερό έγκλημα κατά του δύσμοιρου κυπριακού ποδοσφαίρου.
Ενώ ο αριθμός 54 είναι ο ιδανικός για να μπορεί έτσι ο εκάστοτε ομοσπονδιακός προπονητής να επιλέγει τους καλύτερους 22 που θα εκπροσωπήσουν την ένδοξη και γεμάτη ιστορία εθνική μας ομάδα.
Το γεγονός ότι θα προστεθούν κάποια επιπλέον παιγνίδια με ομάδες που δεν έχουν παρά καμιά δεκαριά οπαδούς, μοιάζει πλημμέλημα σε σχέση με τον σκοπό να σώσουμε το ποδόσφαιρο. Ίσα, ίσα που οι ομάδες κλείνοντας συμφωνίες με τηλεοπτικές πλατφόρμες θα πάρουν και τα λεφτά προκειμένου ν’ αναδείξουν ακόμη περισσότερους παίκτες από την κοινωνία μας.
Επίσης μια ακόμη σημαντική παράμετρος η οποία παραβλέπεται έχει να κάνει με την εξής φόρμουλα. Εάν τελικώς αυξήσουμε τις ομάδες σε 18 τότε θα έχουμε την ευκαιρία να φιλοξενήσουμε επιπλέον τουλάχιστον 144 ξένους ποδοσφαιριστές που θα βοηθήσουν σημαντικά την εξέλιξη του κύπριου παίκτη αλλά και της εθνικής ομάδας. Άσε κιόλας που είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάποιος εξ αυτών θα μπορεί να κυπριοποιηθεί για να μπει και αυτός στο πετσί όλων εμάς που πονάμε για την εθνική μας ομάδα.
Συμπορευόμενοι πλήρως με την λύση Καραβίδα, είναι καιρός όπως και ο ίδιος λέει να προχωρήσουμε σε ακόμη πιο τολμηρά βήματα ούτως ώστε επιτέλους να επαναφέρουμε το κυπριακό ποδόσφαιρο εκεί που ήταν και εκεί που του αξίζει.
Τι δεν καταλαβαίνεις; Είναι απλά μαθηματικά. Δεν σου είπαμε ότι 7+7 ισούται με 77. Τι δεν καταλαβαίνεις;
