Η ΑΕΚ… και το «αλλά»

Να σου πω την αλήθεια δεν περίμενα να φτάσει εδώ που έφτασε για να σεβαστώ τούτο που εδώ και χρόνια φτιάχνουν στη Λάρνακα. Άντε να πέρναγε και από την Γουέστ Χαμ και να ερχόμασταν γονατιστοί με τη μασέλα στο πάτωμα για μια σταλιά μπύρας στα μαγαζιά των Φοινικούδων. Από κει και πέρα όμως ο σεβασμός και η αναγνώριση για τη μεθοδολογία που επικρατεί στην ΑΕΚ είναι δεδομένα. Η φετινή πορεία απλά τα επιβεβαίωσε.

Επί των δυνατοτήτων και τις προσδοκίες που διαθέτει η ΑΕΚ με συγχωρείς είναι καταγεγραμμένες (δες εδώ και εδώ) και δεν χρειάζεται να δω το φιλμ της φετινής ευρωπαϊκής πορείας με τους παικταράδες του Όλτρα !!!

Αναμφισβήτητα είναι τεράστιο επίτευγμα, πες το και ποδοσφαιρικό άθλο που δημιουργεί σωρεία θετικών προεκτάσεων.

Εκατό τοις εκατό είναι σούπερ κερδοφόρο για τον λογιστή του Καραπατάκη και αβαντάζ για τον Ρόκα στις διαπραγματεύσεις με τον όποιο μεταγραφικό στόχο. Άλλο είναι να πας στο νέο Φαράζ και να του πεις έλα να παίξεις στη Λάρνακα και άλλο να του πεις έλα στην ΑΕΚ Λάρνακας που έπαιξε στους 16 του Κόνφερενς και φέτος θέλουμε να πάμε στους 8 !!

Γεμίζεις κιόλας το σακούλι στο ranking list της Ευρώπης δημιουργώντας καλύτερες συνθήκες για την επόμενη ευρωπαϊκή σου συμμετοχή, μερακλώνει και ο «Τίγρης» και η ελίτ της Λάρνακας, αποκτά και η ομάδα τεχνογνωσία για το πώς διαχειρίζεται τους στόχους, σε Κύπρο και Ευρώπη ενώ ταυτόχρονα κερδίζει και τη γνώση για το πως προσεγγίζει το σύγχρονο επαγγελματικό περιβάλλον που διέπει το ποδόσφαιρο.

Ψαρεύεις οπαδούς στην Κύπρο και δη στην πόλη και επαρχία της Λάρνακας, θέτοντας γερά θεμέλια για το μέλλον και ταυτόχρονα καλλωπίζεις με περιεχόμενο το βιβλίο της ιστορίας σου ως οντότητα, ως οργανισμός και ως ομάδα.

Με λίγα λόγια, τ’ ότι η κιτρινοπράσινη φανέλα φορέθηκε σε ματς ευρωπαϊκά Μάρτιο μήνα, αγγίζει όλες τις διαστάσεις του χρόνου. Και το παρελθόν και το παρόν και το μέλλον!!!

Άμα δε το προσωποποιήσεις στο κάθε άτομο ξεχωριστά  ένα μήνυμα χθες στη ραδιοφωνική εκπομπή, ήταν τόσο αφοπλιστικό ως προς τη σημαντικότητα του επιτεύγματος της ΑΕΚ, που απλά σε κάνει να υποκλίνεσαι έναντι της χαράς που νιώθει ο οπαδός για την ομάδα του. Όταν ο άλλος ευγνωμονεί ότι μοιράστηκε με τα τρία μικρά παιδιά του όλη αυτή την αγωνία και τη χαρά βλέποντας τους ήρωες της ομάδας του να φτάνουν μέχρι εδώ που έφτασαν, τότε απλά σκύβεις το κεφάλι και σέβεσαι!!!

Και ο Αεκτζής όπως και όλοι όσοι συμμετείχαν σ’ αυτό το ταξίδι αξίζουν το σεβασμό όλων όσων ασχολούμαστε με το κυπριακό ποδόσφαιρο!!!

Με συγχωρείς όμως υπάρχει όμως ένα γαμημένο «αλλά»!!! Εκ του μακρόθεν, μακριά από τη Λάρνακα, ως άτομο που ασχολείται χρόνια με το κάρβουνο «κυπριακό ποδόσφαιρο» ακόμη και δημοσιογραφικά άμα το προσεγγίσω υπάρχει στο δικό μου το μυαλό ένα μεγάλο κενό ως προς την ολοκληρωτική αναγνώριση.

Όχι της φετινής ομάδας, ούτε του Όλτρα, του Τρισκόφσκι ή και του Καραπατάκη αλλά της ΑΕΚ ως σωματείο. Και αυτό έχει να κάνει με την μη κατάκτηση του «πρώτου».

Είναι ακριβώς το κομμάτι που λείπει, για να συμπληρωθεί το παζλ, που απλά θα σχηματίζει το μεγαλείο της ΑΕΚ ως οντότητα στο κυπριακό ποδόσφαιρο!!! Περιμένοντας το Μάη λοιπόν… και τα ξανά λέμε.