Καλημέρα Πουλλαΐδη… καληνύχτα Πουλλαΐδη

Το πιο κάτω κείμενο εστιάζει στην γραπτή ομιλία του Πουλλαΐδη έτσι όπως διαβάστηκε από τον ίδιο ενώπιον των δημοσιογράφων, λαμβάνοντας το υπόψη ως την τελευταία τοποθέτηση πριν από την αποχώρηση του από τα διοικητικά πεπραγμένα της Ανόρθωσης Αμμοχώστου.

Ακροβατώντας μεταξύ ποίησης και ύφους πολιτικού άνδρα άλλων εποχών, με στομφώδη κυρίως λόγο ο Χρήστος Πουλλαΐδης δεν φρόντισε σε καμία περίπτωση να ξεκαθαρίσει τα πράγματα στην Ανόρθωση, δεν πρότεινε λύσεις, δεν απολογήθηκε για την κατάσταση που βρίσκεται η Ανόρθωση, αναλαμβάνοντας το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί, μα κυρίως παρουσιάστηκε ενώπιον των δημοσιογράφων με κυρίως μέλημα του να «καθαρίσει» το όνομα του και να επαναλάβει για ακόμη μια φορά την αναμφισβήτητη προσφορά του στην ομάδα.

«Ούτε έσπασε αυγά», ούτε είπε τα «σύκα, σύκα και την σκάφη, σκάφη» όπως επιδίωξε να κάνει τουλάχιστον όπως εξήγγειλε στην εισαγωγή της ομιλίας του.

Ως προς την επιδίωξη του να επιφέρει το μόνιασμα ή την ενότητα στην Ανόρθωση δεν είμαι και πολύ σίγουρος ότι με το πέρας της συνέντευξης τύπου, επετεύχθη ούτε και ότι η εσωστρέφεια υποχώρησε ή ο «Ανορθωσιάτικος δαίμονας» νικήθηκε.

Πιο πολύ αναλώθηκε ν’ απαντάει στις φήμες και την ενδεχομένη κακία μερίδας του κόσμου, παρά μπήκε στην ουσία των γεγονότων που έφεραν την Ανόρθωση επί της εποχής του και οικονομικά ευάλωτη και αγωνιστικά αδύναμη. Γενικώς το στοιχείο της αυτοκριτικής απουσίαζε από τα γραπτά του.

Κάνοντας μια μίνι αναδρομή στην 20λεπτη ομιλία του, το 2010 όπως είπε ο ίδιος μπήκε στην Ανόρθωση και τρία χρόνια μετά, το 2013, αποχώρησε ο Σάββας Κάκος με τα «γνωστά γεγονότα» χωρίς να εξηγήσει περαιτέρω. Το σύνολο των τότε χρεών, έφτανε στα 17, 5 εκ.

Επικαλούμενος το συναίσθημα του και «ανθρώπους με άσπρα μαλλιά που κλαίγαν και τον παρακαλούσαν», αποφάσισε ν’ αναλάβει την προεδρία, αν και ομολογεί ότι δεν μπορούσε να το κάνει αφού ζούσε και εργαζόταν εκτός Κύπρου.

19 προσφυγές στην ΦΙΦΑ και συνολικά 42 δικαστικές υποθέσεις και διαμάχες βρέθηκαν ενώπιον του από την πρώτη κιόλας στιγμή, τον οδήγησαν κατά κάποιο τρόπο να ιδρύσει την εταιρεία, την οποία περιέγραψε ως «προστατευτική ασπίδα για το σωματείο».

Κάπου σ’ εκείνο το σημείο έριξε και το πρώτο καρφί, κόντρα δηλαδή στην επιδίωξη του για ενότητα, αναφέροντας ότι « οι δεσμεύσεις και οι υποσχέσεις κάποιων δεν τηρήθηκαν» χωρίς να κατονομάσει ποιοι είναι αυτοί που κατά κάποιο τρόπο τον πρόδωσαν. Επί τούτου τα «σύκα, σύκα και την σκάφη, σκάφη» μας έμειναν και τα δύο στα χέρια.

Τον πρώτο χρόνο όπως είπε έβαλε 5,4 εκ κράτώντας την Ανόρθωση «κυριολεκτικά ανοιχτή». Ακολούθως ο ίδιος επισήμανε ότι δεν έλαβε υπόψη την «ασύμμετρη απειλή» της ΚΟΠ, αφήνοντας έτσι να εννοηθεί ότι η ηγεσία της Ομοσπονδίας τον κυνήγησε αφού υποστήριξε άλλη υποψηφιότητα και όχι τον τότε πρόεδρο. Με λίγα λόγια παραδέχτηκε εμμέσως ότι έκανε κακή εκτίμηση, διαβάζοντας με λάθος τρόπο τα γεγονότα.

Αφού όπως ανέφερε κατάλαβε τι συμβαίνει στο Κυπριακό ποδόσφαιρο αποχώρησε το Νοέμβριο του 16’ και ο «σύλλογος ως μεγαλομέτοχος αποφάσισε να φέρει τον Ανδρέα Παντελή».

Επί των λεγομένων του, ένα ακόμη λάθος φαίνεται να προκύπτει εκ μέρους του καθώς δεν μερίμνησε να προστατεύσει την Ανόρθωση ως ισχυρός άνδρας της τότε, επιτρέποντας στον Παντελή να αναμειχθεί στην ομάδα, αφήνοντας της εκ των υστέρων 6 εκ. χρέη!!!

Μετέπειτα και αφού όντως ανάλαβε το 75% των χρεών του Παντελή, επέστρεψε στην Ανόρθωση και πάλι επικαλούμενος τις πιέσεις από τον κόσμο. Ξέχασε δηλαδή το συμπέρασμα του για το παρασκήνιο στο κυπριακό ποδόσφαιρο, δεν διδάχθηκε από το πρώτο λάθος του το 2013 και ξανά μανά υποτάχθηκε στο συναίσθημα ή ενδεχομένως στην ανεκπλήρωτη επιθυμία του να πετύχει στην Ανόρθωση.

Αφού μας ανέφερε ότι τον Απρίλιο του 2019 πείσθηκε κατά κάποιο τρόπο να επιστρέψει στην Ανόρθωση με τα λεγόμενα του Χαμπουλλά, ξέχασε να μας αναφέρει ότι οι διεργασίες επιστροφής του ξεκίνησαν πολύ πιο πριν αφού τον Μάρτιο του ίδιου έτους είχε ήδη πραγματοποιήσει συναντήσεις με τον τότε πρόεδρο Χατζηπαντέλα και τον Τιμούρ Κετσπάγια.

Ακολούθως μετέβη χρονικά στην εποχή του κωρονοϊού, ο οποίος προκάλεσε 3,2 εκ ζημιές στην «Κυρία», έκανε μια απλή αναφορά για την κατάκτηση του κυπέλλου και την είσοδο στους ομίλους και μετά ξεπερνώντας το χρονικό διάστημα που ακολούθησε, μεταφέρθηκε δια της ομιλίας του στην παρούσα φάση και τις διαπραγματεύσεις του με τον Σάντη.

Τα «σύκα, σύκα και τα σκάφη, σκάφη» πάλι μας έμειναν στο χέρι καθώς δεν μερίμνησε να μας δώσει εξηγήσεις, για το πώς φτάσαμε στον Σάντη

Στη συνέχεια ξεκίνησε να δίνει απαντήσεις στις φήμες, στα γραφόμενα και στις χαζομάρες που ενδεχομένως γράφει ή λέει ο καθένας. Αφού αναρωτήθηκε αν είναι αφελής και αφού μας μίλησε για την οικογένεια του και τις επιτυχίες του ως επιχειρηματίας, θέλοντας να τονίσει την αχαριστία που βίωσε έθεσε το εξής γενικευμένο σίγουρα ερώτημα και μάλλον λανθασμένο επί της ουσίας:

«Αλήθειά αυτή είναι η Κύπρος μας… αλήθεια αυτοί είναι οι Ανορθωσιάτες;» κολλώντας κάπου κει και τον «αόρατο, αυτοκαταστροφικό Ανορθωσιάτικο δαίμονα» και την «δηλητηριώδη αιχμαλωσία» τονίζοντας ότι «ο Πουλλαΐδης κατέληξε να είναι αιχμάλωτος της Ανόρθωσης».

Στη συνέχεια σ’ ένα μοτίβο ερωτό-απαντήσεων που ο ίδιος έθεσε, δεν απάντησε ποτέ άμεσα στην ερώτηση « τι θα γίνει με τις υποχρεώσεις της εταιρείας που αφήνει ο Πουλλαΐδης και φεύγει;». Επί τούτου, έδειξε να υιοθετεί την προσέγγιση του Ανδρέα Σάντη για την «Ανόρθωση των πολλών και όχι του ενός». Με λίγα λόγια, να πληρώσουν και άλλοι και όχι μόνο αυτός.

Ακολούθως επανέλαβε τα ποσά που η οικογένεια του κατέβαλε στην Ανόρθωση τοποθετήθηκε για το θέμα του γηπέδου και της κτηματικής, αποκαλύπτοντας ότι κάποια κονδύλια που εξασφαλίστηκαν δεν κατέληξαν προς όφελος της Ανόρθωσης και του γηπέδου, αλλά χρησιμοποιήθηκαν για την εξόφληση προσωπικών δανείων παλαιών αξιωματούχων του σωματείου, ρίχνοντας έτσι τα καρφιά του σε κατευθύνσεις άγνωστες για το ευρύ κοινό.

Προς το τέλος της ομιλίας του και αφού τόνισε ότι είναι «άνθρωπος των δύο ευκαιριών», επισήμανε ότι ο «κόσμος της Ανόρθωσης δεν ξέρει τι να πιστέψει», αγνοώντας μάλλον ότι γι’ αυτό το μπέρδεμα και την γενική ασάφεια έχει επίσης μεγάλο μερίδιο ευθύνης.

Στην τελική εξ όσων διαπιστώσαμε δια της ομιλίας του κατά τον μεγαλομέτοχο της εταιρείας φταίνε οι άγνωστοι που «δεν τήρησαν τις δεσμεύσεις και τις υποσχέσεις τους», φταίει η «ασύμμετρη απειλή» της ΚΟΠ, φταίει το κυπριακό ποδόσφαιρο, φταίει το σωματείο που ενέπλεξε τον Παντελή στην εταιρεία, φταίει ο Χαμπουλάς, φταίει ο «Ανορθωσιάτικος δαίμονας», μπορεί να φταίει και η Κύπρος μας ή οι Ανορθωσιάτες και όχι ο ίδιος που δαπάνησε 20 εκ, κατακτώντας μόνο ένα κύπελλο και παραδίδει την Ανόρθωση μες στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα.

Εν κατακλείδι, ο Χρίστος Πουλλαίδης επέλεξε να κλείσει την ομιλία του λέγοντας « είμαι ο Χρίστος Πουλλαΐδης, είμαι της Ανόρθωσης Αμμοχώστου»… το αιχμάλωτος μάλλον παρέλειψε να το αναφέρει.

Το μακροχρόνιο σήριαλ «Καλημέρα Πουλλαΐδη» που τόσο διήρκησε και ταλαιπώρησε άπαντες κυρίως τον ίδιο ολοκληρώθηκε. Καληνύχτα κύριε Πουλλαίδη… η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια δυστυχώς για την Ανόρθωση παραμένει!!!

Υ.Γ Η «Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες. Ποτέ από το χρέος μη κινούντες· δίκαιοι κι ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις, αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία ·γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι, πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε ·πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες» απήγγειλε ο κύριος Πουλλαΐδης πριν την έναρξη της ομιλίας τους παραλείποντας τον στίχο που ακολουθεί «πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους». Επίτηδες ή όχι;