Πέτρος Παπαγιώργης
Συμπληρώθηκε η τέταρτη αγωνιστική και η Ομόνοια έχει 8 βαθμούς, με απολογισμό, δυο νίκες και δυο ισοπαλίες. Την επόμενη αγωνιστική έχει άλλο ένα ντέρμπι, στη Λευκωσία με αντίπαλο τον Άρη. Ντέρμπι που είναι το τρίτο συνεχόμενο.
Η χθεσινή παρουσία της πράσινης ομάδας στη Λεμεσό με αντίπαλο την ΑΕΛ με βάση τις συνθήκες του ματς κρίνεται θετική αλλά δεν υπάρχει ικανοποίηση από τη βαθμολογική συγκομιδή.
Εκείνο που αξίζει να κρατήσει κανείς από το ματς είναι η εικόνα της Ομόνοιας του πρώτου δεκαπενταλέπτου. Που ήταν μια ομάδα - σίφουνας.
Με τον αντίπαλο να περιμένει «ταμπουρωμένος», προσπάθησε για το γρήγορο γκολ, (αυτό είναι πάντα το ζητούμενο όταν ο αντίπαλος βλέπει τα νώτα του, είτε γιατί αναγκάζεται, είτε γιατί το κάνει ηθελημένα), μέσα από τις ποιοτικές επαφές και τις γρήγορες συνεργασίες. Δεν είχε όμως καλά τελειώματα. Μια εικόνα ομάδας με επιθετικότητα, σωστή πίεση στη μπάλα, γρήγορες επιθέσεις, ψηλό τέμπο, με ξεκάθαρο πλάνο.
Ναι είναι μικρό το δείγμα, αλλά αντιπροσωπευτικό των δυνατοτήτων της ομάδας που μάλιστα μέχρι στιγμής δεν έχει βοηθηθεί από τις μετεγγραφές. Κάτι που επιβάλλεται να γίνει στη συνέχεια για να μπορέσει να κάνει πορεία σταθερότητας.Αυτή είναι η Ομόνοια που περιμένει να δει ο κόσμος φέτος. Αν δε δεν υπήρξε η απώλεια των ευκαιριών νωρίς νωρίς λόγω της ικανότητας του αντίπαλου κήπερ, μπορεί η πράσινη ομάδα χθες να έκανε …παρέλαση στο «ΑΛΦΑ ΜΕΓΑ».
Υπήρχαν στιγμές στο αρχικό διάστημα που οι παίκτες της Ομόνοιας έκρυψαν την μπάλα και είχαν τις ευκαιρίες, αλλά και δοκάρι αργότερα ( Μπεζούς) ), για να πετύχουν γκολ.
Αυτή η Ομόνοια του πρώτου δεκαπενταλέπτου που είδαμε στη Λεμεσό είναι η ...διαφορετικότητα από την περσινή στη φετινή σεζόν.
