Ομόνοια: Λόγοι να αισιοδοξεί

Η Ομόνοια πέτυχε τρίτη συνεχόμενη νίκη στο πρωτάθλημα και ανέβηκε στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας. Αυτά τα γεγονότα έχουν φέρει μια ευφορία στον κόσμο που δικαιολογημένα πιστεύει πολύ περισσότερο από πριν στην ομάδα και περιμένει τα καλύτερα.

Βεβαίως και τίποτα δεν έχει κριθεί κι όλοι ξέρουμε ότι όλα αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Ειδικά σε χώρους όπως η Κύπρος –και η Ελλάδα- τη μια μέρα είσαι στην κορυφή και την άλλη κατρακυλάς στα τάρταρα. Ο φίλαθλος –και ο παράγοντας δυστυχώς - δεν διαθέτει βάθος σκέψης. Λειτουργεί κατά βάση με το συναίσθημα που διαμορφώνεται ανάλογα με το αποτέλεσμα.

Οι εξαιρέσεις είναι πολύ λίγες. Ελάχιστοι έχουν την ικανότητα να κατανοούν τις αντικειμενικές συνθήκες και να εντοπίζουν ακριβώς το πρόβλημα, λειτουργώντας με ψυχραιμία και λογική. Όσοι πάντως το κάνουν, είναι συνήθως επιτυχημένοι.

Επιστρέφουμε στην Ομόνοια. Έχει λόγους να είναι αισιόδοξη; Ασφαλώς και έχει. Το τριφύλλι διαθέτει ψηλή ποιότητα παικτών. Αυτών δηλαδή που μπορούν με μια ενέργεια τους στο γήπεδο να αλλάξουν τη μορφή του αγώνα και να τον …προσανατολίσουν ευνοϊκά για την ομάδα τους. Δεν είναι τυχαίο που σχεδόν σε κάθε ματς, διαφορετικός παίκτης γίνεται καταλυτικός. Την πιο κρίσιμη στιγμή βγαίνουν μπροστά οι κατάλληλοι παίκτες.

Διαθέτει ικανότητα αποτελεσματικής αντίδρασης σε περίπτωση που το ματς στραβώνει. Δείχνει να μην αφήνει τα συναισθήματα που διαμορφώνονται κατά τη διάρκεια του αγώνα, να την κυριαρχούν. Έχει μέχρι στιγμής κάνει ανατροπές στα ματς με Καμπάλα (3-2) Δόξα (3-1), Εθνικό (4-1) Οθέλλο (2-1).

Έχει κάθε λόγο να νοιώθει ικανοποίηση από τις επιδόσεις της στα ντέρμπι Πήρε τρίποντο κόντρα σε ΑΠΟΕΛ, Πάφος fc , Απόλλωνα, οι αναμετρήσεις της με τον Άρη και την ΑΕΚ έληξαν ισόπαλες ,ενώ έχασε από την Ανόρθωση ( η μόνη της ήττα στο πρωτάθλημα). Ασφαλώς και οι 11 βαθμοί στα παιχνίδια με τις ομάδες αυτές αποτελούν θετική συγκομιδή. Στην αντίπερα όχθη, έχασε πολύτιμους βαθμούς απέναντι σε θεωρητικά ασθενέστερους αντιπάλους, κυρίως εξαιτίας της ολιγωρίας που τη χαρακτήρισε. Όμως στα τελευταία τρία ματς αυτό το φαινόμενο έχει διαφοροποιηθεί .

Έχει ακόμη καταφέρει η Ομόνοια στα τελευταία ματς να σταθεροποιήσει σε πιο ικανοποιητικό βαθμό την απόδοση της.

Και το αυτονόητο. Η Ομόνοια είναι ομάδα με μέταλλο πρωταθλητή (υπήρξαν και τα πέτρινα χρόνια που έχουν όμως περάσει) που δύσκολα λυγίζει και δίνει την εντύπωση –μέχρι τώρα τουλάχιστον - ότι μπορεί να περπατήσει όλον το δρόμο στην προσπάθεια να κόψει πρώτη το νήμα του τερματισμού. Ο πρωταθλητισμός είναι αρκετά απαιτητικός και αγχωτικός και γι αυτό απαιτεί σθένος και συναισθηματική ωριμότητα. Οι παίκτες ή τουλάχιστον οι περισσότεροι από αυτούς, δείχνουν να τα διαθέτουν.

Όλα αυτά ισχύουν και στέλνουν θετικό μήνυμα. Όμως δεν είναι καθόλου φρόνιμο να παρασύρεται κανείς από αυτά και να λειτουργεί …μες την τρελή χαρά. Ναι, η ομάδα έχει ποιοτικούς παίκτες που τη στηρίζουν. Έχει όμως ανάγκη από πρόσθετη ποιότητα για να ενισχύσει την τεράστια προσπάθεια που γίνεται από όλους στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Έχει ανάγκη από προσθήκες ουσίας που θα πλαισιώσουν το υπάρχον αξιόλογο υλικό, βαθαίνοντας το παράλληλα.